Bildiğiniz üzere 2016 yılı, özellikle ülkemiz için maalesef pek iyi geçmedi. Yurtiçinde ve sınır ötesinde teröre karşı yapılan operasyonlarda birçok şehit verdik, patlamalar oldu, 15 Temmuz darbe girişimini yaşadık… İnşallah 2017, 2016’yı unutturacak şekilde bizi mutlu edecek güzel gelişmeleri getirir diye temenni ediyorum. 2016’da başka neler oldu; şimdi onları inceleyelim.
Geleceğe yatırım yapmak ile anı yaşayarak deneyimlere yatırım yapmak arasında bir seçim yapmak isteseniz, hangisini seçersiniz? Onlarca ülke gezip görmüş, farklı kültürlerden birçok arkadaş edinmiş ve çeşitli hobilere sahip olmak mı; yoksa maaşınızın maaşınızın önemli bir kısmını kredi/borç ödemeye ayırmak veya yaşam standartınızı düşürerek çocuklarınız ve emeklilik günleriniz için birikim yapmak mı sizce daha önemli? Airbnb ile dünyanın herhangi bir yerinde ev kiralayabilir, Uber ile kazıklanma şüphesi taşımadan istediğiniz yere taksiyle ulaşım sağlayabilirken; neden hala toplum, ev ve araba sahibi olmayı başarı sembolü olarak görüyor?
Yazıma televizyon programı adı gibi bir başlık attığımın, hatta blogumu uzun süredir ihmal ettiğimin de farkındayım. Bugün, şimdiye kadar yazdığım yazılardan farklı olarak, biraz ahkâm kesmek istiyorum. Tespitler, aforizmalar; aklıma ne gelirse… Bu yazıyı, aynı zamanda kendim için yazıyorum. Çoğu zaman unuttuğum şeyleri, hatırlamak için arada sırada bakayım diye.
2015 yılının sonlarına yaklaşırken iş yapış biçimlerini değiştirecek yeni trendleri incelemeyi ve bunları paylaşmayı faydalı gördüm. 2015’te Internet of Things (IoT-Nesnelerin İnterneti), gündemde oldukça fazla kendine yer bulmuştu. (TIME Dergisi’nin 2015’te yapılan en önemli 25 icat listesine buradan bakabilirsiniz.) Cihazların birbiri ile etkileşimini esas alan bu yapı, popülerliğini her geçen yıl korumaya devam edecek. Bunun yanında insanların satınalma davranışlarında da çeşitli değişiklikler gözlemleyeceğiz.
Hiç merak ettiniz mi, bizi sadece para mı motive ediyor? Çoğu kişi, bir karar alacağı zaman sadece maddiyata göre karar alır. Özellikle insanın maddi kaygıları arttığında para, daha da önemli bir unsur haline gelir. Ancak biz sadece para ile mi motive oluruz? Bu sorunun cevabını bulabilmek için yapılan bir çalışmayı bu yazımda size aktarmak istiyorum. Dan Ariely, davranışsal ekonomi alanında profesör ve çok ünlü bir isim. “Akıldışı Ama Öngörülebilir” adlı kitabıyla iktisadi anlamda tabu haline gelmiş birçok konuyu, sosyal deneylerle ele alıp gerçeklikleri gün yüzüne çıkartıyor.
Üniversite ve bölüm tercihlerinin yapıldığı bu dönemde, blogum veya diğer mecralar aracılığı ile; öncelikli olarak endüstri mühendisliği, genel olarak da mühendislik bölümleri ile ilgili birçok soru alıyorum. Yeni mezun bir endüstri mühendisi olarak, tercih sürecindeki arkadaşlara yönelik bir yazı yazarak bu konudaki bilgilerimi ve tecrübelerimi aktarmak istedim.
Aileler, eğer puanları da tutuyorsa çocuklarını onların daha iyi bir geleceğe sahip olabilmesi adına ‘garanti meslekler’ olarak bilinen; tıp, diş hekimliği, mühendislik ve hukuk gibi bölümlere yönlendiriyor. Ancak çoğu zaman çocuğun ilgi ve yetenekleri ile yapacağı mesleğin uyumu göz ardı ediliyor. Aslında buradaki en kritik unsur, kişinin sevdiği işi yapmasıdır.
27-29 Mayıs 2015 tarihleri arasında Nevşehir’de Avrupa Birliği Türkiye Delegasyonu ile AB Bilgi Merkezleri’nin ortaklaşa olarak organize ettiği 21 üniversiteden 121 katılımcıyla gerçekleşen “Haklarım, Kimliğim” temalı Avrupa Gençlik Forumu’na katıldım. Şimdiye kadar katıldığım etkinliklerin arasında bende farklı bir yer edindiği için, size hemen sıcağı sıcağına aldığım notlardan ve edindiğim izlenimlerden bahsetmek istiyorum.
Teknolojinin hızla gelişmesi, her ne kadar bizlere bir çok konuda kolaylık sağlasa da, doğru ödünleştirmeleri yaparak etkin zaman yönetimi yapmamızı eskiye kıyasla oldukça zorlaştırdı. Mühendisler, çoğunlukla kullandıkları makine ve teçhizatın verimliliğini artırmaya çalışır ancak neredeyse hiçbir zaman kişisel verimliliklerini artırmayı düşünmezler. İşte bu sebeple bu yazıda biraz ufuk açmayı ve size kullanıp oldukça memnun kaldığım faydalı araçlar önermek istiyorum. Bu kapsamda ilk olarak bahsedeceğim konu, Pomodoro Tekniği.
Detaylı bir gözleme gerek kalmadan çevremize baktığımızda birçok kişinin yönetici olmak istediğine şahit oluyoruz. Çoğu kişi yönetici olmayı, emrinde insanlar çalıştırarak hükmetme duygusunu tatmin etmek ve yüksek maaşlar almak ile eşdeğer görüyor. Halbuki herkes yönetici olamaz, sistemin gereği olamamalı da zaten. Ayrıca, yönetici olmak için gerekli mesleki tecrübenin yanı sıra; takım kurmak, takımı yönlendirmek, eğitmek, başarıyı çalışanlara atfetmek ama başarısızlık durumunda da o başarısızlığı üstlenmek gibi meziyetler, herkesin harcı olan şeyler değil. Eğer bu vasıfları kendinizde gerçekten görüyorsanız, bu işin genel çerçevesini çizmek amacıyla bu yazıyı sizin için yazıyorum. Değerli teknokrat Dr. Osman Ata Ataç hocanın yazıp çizdiklerinden de oldukça faydalanmış biri olarak buradan kendisine teşekkür etmeyi bir borç olarak görüyorum. “İşletme” derken neyi kast ettiğimizi inceleyerek başlayalım.
Yaklaşık 1.5 sene önce okuduğum Eliyahu M. Goldratt ve Jeff Cox’un yazdığı The Goal (Amaç) kitabından aldığım notları bu yazıda sizlerle paylaşacağım. Amaç, endüstri mühendisi ve fabrika müdürü Alex Rogo’nun fabrika ortamında yani iş hayatında karşılaştığı problemler ve onlara çözüm yaklaşımı ile Alex’in ailevi yaşantısının anlatıldığı hoş bir roman. Üretim sektöründe çalışan endüstri mühendisleri başta olmak üzere tüm mühendislere de güzel dersler veren bir kitap aynı zamanda.
Kitapta birçok karakter adı geçiyor. Olayın akışına kendinizi kaptırmak ve bir serüvene çıkmak istiyorsanız kitabı mutlaka okumanızı öneririm. Şimdi kitaptan çıkardığım derslere göz atalım. Dikkatlice okursanız daha iyi faydalanırsınız diye düşünüyorum. Başlayalım.
